کسی که بـوسه زند عـرش، آستانش را           قـضـا به گوشۀ زنـدان نهـد مکـانش را

کسی که روح الامین است طایر حرمش           هـجـوم حادثــه بر هـم زد آشـیـانـش را

به حبس و بند و شهادت اگر چه راضی شد           به جـان خـریـد بـلاهای شـیـعـیـانش را

قسم به سجدۀ طولانی‌اش ز شب تا صبح           بـسـود حـلـقـۀ زنـجـیـر استـخـوانش را

چو از مــدیـنـه پـیـغـمـبـرش جدا کردند           به هـم زدنــد دریـغـا که خـانـمـانـش را

ز حـیـله بـازی هارون دون نجـاتش داد           بـریـده بـود ز بـیــداد خـود امــانـش را

به جز عـبـای فـتـاده به خاک در زندان           نـبـیـنـی آن که بـجـویی اگر نشـانش را